Η Οστεοπαθητική είναι ένας συνδυασμός θεραπευτικών και διαγνωστικών τεχνικών που  έχουν στόχο την αποκατάσταση της κινητικότητας και της βέλτιστης λειτουργίας των ανατομικών δομών ολόκληρου του οργανισμού όπως: το κρανίο, η σπονδυλική στήλη, το μυοσκελετικό και  κυκλοφορικό σύστημα και τα εσωτερικά όργανα και ως συνέπεια την ενεργοποίηση μηχανισμών αυτοϊασης

Τι είναι η οστεοπαθητική;
Σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό της, η οστεοπαθητική είναι ένα σύστημα εκτίμησης και θεραπείας που δίνει ιδιαίτερη σημασία στα προβλήματα δομής του σώματος και στις παθολογίες που προέρχονται από τις μηχανικές ανισορροπίες. Δεν είναι μόνο εναλλακτική αντιμετώπιση της συμβατικής ιατρικής, αλλά μία συμπληρωματική αντίληψη της υγείας που προσθέτει στον ασθενή ανεκτίμητη βοήθεια προ μιας ολοκληρωμένης δυνατότητας θεραπείας του.

Με απλά λόγια, πρόκειται για μία θεραπεία προβλημάτων υγείας με την χρήση τεχνικών «απελευθέρωσης», έτσι ώστε να απεγκλωβιστούν οι φυσιολογικοί ιστοί (μύες, σύνδεσμοι, αρθρώσεις, περιτονίες, σπλάχνα) που ασφυκτιούν και παρεμποδίζουν την καλή λειτουργία των υγρών του σώματος (αίμα, λεμφικό υγρό κλπ). Σκοπός της, λοιπόν, είναι να βελτιωθεί η ελαστικότητα των ιστών και κατά συνέπεια των αρθρώσεων, να αποκτήσει το άτομο ευκινησία.

Για την ιστορία, «πατέρας» της οστεοπαθητικής θεωρείται ο Αμερικανός γιατρός Andrew Taylor Still (1828 – 1917), ο οποίος μετά από πολυετή παρατήρηση της ανθρώπινης ανατομίας και μελέτη αμέτρητων άλλων εναλλακτικών θεραπειών κατέληξε πως «η βέλτιστη λειτουργία του οργανισμού μας εξαρτάται από την παροχή νευρικής ενέργειας, αίματος και λέμφου στο σώμα και από την παροχέτευσή τους από αυτό». Θεωρώντας την σπονδυλική στήλη κέντρο των περιφερειακών παροχών αναζητούσε το πρόβλημα κάθε ασθένειας στην μετατόπιση σπονδύλων και έτσι με τη βοήθεια ήπιων παρεμβάσεων των χεριών προσπαθούσε να επαναφέρει τον σπόνδυλο. Σκοπός του ήταν να ενεργοποιηθεί έτσι ο μηχανισμός αυτό-θεραπείας του πάσχοντος. Επέμενε δε ότι «ο οστεοπαθητικός δεν ήταν ποτέ άμεσα υπεύθυνος για την ίαση. Απλώς λειτουργούσε ως ενδιάμεσος μεταξύ του ασθενούς και της δημιουργίας που ενεργούσε ανεξάρτητα.»

Ποια προβλήματα μπορεί να θεραπεύσει;
Σύμφωνα με τον κ. Boulenger, η οστεοπαθητική μπορεί να θεραπεύσει αιτίες από μυοσκελετικά προβλήματα, π.χ. στη μέση, την πλάτη και τον αυχένα, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν πονοκεφάλους, ζαλάδες, ιλίγγους, μουδιάσματα στα άκρα κ.α. Ακόμα, μπορεί να εφαρμοστεί στα σπλάχνα και να θεραπεύσει παθήσεις στο πεπτικό σύστημα (δυσκοιλιότητα, διάρροια, κ.λ.π. ), ενώ μπορεί να βοηθήσει και τις έγκυες ή τις λεχώνες που αντιμετωπίζουν πόνους λόγω των αλλαγών στο σώμα τους, αλλά και μωρά –ακόμα και νεογέννητα- που αντιμετωπίζουν προβλήματα θηλασμού, ύπνου, κολικών. Επιπλέον, η οστεοπαθητική μπορεί να δώσει διέξοδο σε προβλήματα που μπορεί να προκληθούν λόγω άγχους (π.χ. πόνοι στον αυχένα, στη γνάθο και μουδιάσματα στα άκρα.

Είναι σημαντικό να τονιστεί πως η οστεοπαθητική μπορεί να δράσει συμπληρωματικά με άλλες θεραπείες, ενώ για την σωστή εφαρμογή της ο ασθενής μπορεί να χρειαστεί να κάνει διάφορες εξετάσεις, όπως ακτινογραφία ή ακόμα και αξονική.

Με ποιο τρόπο;
Όπως εξηγεί ο κ. Boulenger, οστεοπαθητικός θα πρέπει να καταρχήν να πάρει το ιστορικό του ασθενούς και να εκτιμήσει το πρόβλημα που αυτός αντιμετωπίζει μέσω της παρατήρησης και της ψηλάφησης. Πρακτικά η θεραπεία πραγματοποιείται με τα χέρια του οστεοπαθητικού, με μαλάξεις, τραβήγματα και χειρισμούς σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος του ασθενούς.

Λύνεται το πρόβλημα οριστικά;
«Οριστικά είναι δύσκολο να πούμε αν θα λυθεί το πρόβλημα, γιατί χρειάζεται συντήρηση από την πλευρά του ασθενούς. Αν, για παράδειγμα, ένα άτομο αντιμετωπίζει πόνους στην πλάτη λόγω της κακής στάσης του στο γραφείο, όσο κι αν τον βοηθήσει η οστεοπαθητική το πρόβλημα δεν θα λυθεί αν το άτομο συνεχίζει να μην κάθεται σωστά και δεν κάνει μόνος του κάποιες ασκήσεις που ο οστεοπαθητικός θα υποδείξει», λέει ο κ. Boulenger.

Τονίζει, μάλιστα, ο ειδικός πως το υπερβολικό βάρος, η έλλειψη άσκησης και οι κακές διατροφικές συνήθειες είναι τα τρία μεγάλα «κακά» που οδηγούν τους ασθενείς στο γραφείο του.

Από ποιους εξασκείται η οστεοπαθητική ; 

Ο οστεοπαθητικός οφείλει να έχει εξειδικευτεί με πολυετείς σπουδές στον τομέα, ενώ θα πρέπει να παρακολουθεί σεμινάρια σχετικά με την συνεχή εξέλιξη της θεραπείας. Σύμφωνα με τον κ. Boulenger, το άτομο που ασκεί την οστεοπαθητική μπορεί στις σχετικές σχολές του εξωτερικού να έχει κάνει σπουδές ιατρικής (ανατομία, φυσιολογία, παθολογία) και έπειτα να έχει παρακολουθήσει εξειδικευμένα μαθήματα οστεοπαθητικής, μπορεί να είναι φυσικοθεραπευτής και να έχει έπειτα σπουδάσει για 5-6 χρόνια οστεοπαθητική, ή μπορεί ακόμα να είναι και γιατρός που έχει εξειδικευτεί για 2-3 χρόνια στην συγκεκριμένη θεραπεία.